श्री गणेशाय नम: ।
ऊँ दत्त परब्रह्माय स्वाहा ।
श्री समर्थ सप्तशती ग्रंथ । समर्थ इच्छे निर्माण होत ।
त्याचा तोची करीत । अक्षरब्रह्म तो असे ॥१॥
मी येथे निमित्त । ही त्याची लीला असत ।
हा ग्रंथ नव्हे अमृत्र । भरोनिया वाढले ॥२॥
ही दत्ताची वाडमय मूर्ती । प्रकटली असे येथप्रताई ।
अजानुबाहू दत्तमूर्ती । राहे व्यापूनी ग्रंथाते ॥३॥
श्रवण पठणे परमार्थ । लाभे भक्तां सी निश्चित ।
साधका आत्मज्ञान प्राप्त । समर्थकृपे होत असे ॥४॥
समर्था या कलियुगात । तूची एक महासमर्थ ।
दिव्य अनुभव भक्तांप्रत । मिळावे तुझ्या करुणेने ॥५॥
ऊँ श्री स्वामी समर्थ । जे सप्तशती वाचीत ।
सारथी होऊनी तयाप्रत । निजात्म सुख तू दावावे ॥६॥
तू आदि अंतरहित । परब्रह्म तू साक्षात ।
अवधूत निरंजन दत्त । विविध रुपे राहसी तू ॥७॥
हे विश्व तव स्वरुप । तू ब्रह्माण्डाच्या अतीत ।
अजानुबाहू समर्थ । दत्तात्रेया गुरुवर्या ॥८॥
या ग्रंथाच्या अक्षराअक्षरांत । परब्रह्म श्री स्वामी समर्थ ।
व्यापोनी राहो प्रार्थित । श्री दत्त परब्रह्मासी ॥९॥
पठणे पुरवावे मनोरथ । प्रगती व्हा वी अध्यात्मात ।
कुंडलिनी व्हावी जागृत । केवळ पठणे ग्रंथाच्या ॥१०॥
जो योगसाधना करीत । सोऽहम्‍ध्या ने आरधित ।
त्या सर्वा मार्ग प्राप्त । व्हावा ग्रंथ पठणाने ॥११॥
हा ग्रंथ नव्हे सद्‍गुरु । ऐसी व्हावी ख्याती थोरु ।
स्वामी समर्थ क्रृपासागरु । वरदान देती ग्रंथाते ॥१२॥
परब्रह्म प्रकाशमार्ग । तो हा सप्तशती ग्रंथ ।
पठणे मार्ग मिळत । सद्‍भक्तासी निश्चये ॥१३॥
परब्रह्म स्वामी समर्थ । ग्रंथासी वरदान देत ।
हा ग्रंथ नव्हे मी साक्षात । ऐसे माना भाविक हो ॥१४॥
केवळ लोकोध्दारार्थ । समर्थ ग्रंथ लिहवीत ।
परमार्थी प्रगती होत । ग्रंथ पठणे निश्चये ॥१५॥
नित्य करावे ग्रंथपठण । तैसेची करावे सोऽहम्‍ध्यान ।
आणि मानस पूजन । नित्य करावे समर्थाचे॥१६॥
तयाचा प्रपंच परमार्थ । मी स्वये सिध्द करीत ।
ऐसे ग्रंथ महात्म । स्वये समर्थ सांगतसे ॥१७॥
ऐसे ऐकोनी वचन । द्त्त संतोष पावोन ।
म्हणे मज अपेक्षेहून । बहुत दिधले ईश्वरा ॥१८॥
असो स्वामी समर्थ । तया प्रज्ञापुरात ।
अनेक लीला करीत । चराचरी रहो निया ॥१९॥
गिरनारहून येती सिध्द । हिमालयातून योगी येत ।
म्हणती स्वामी राहत । हिमालया मा झारी ॥२०॥
कोणी म्हणती गिरनारी । समर्थ रा हती तेथवरी ।
ऐसे लोक नाना परी बोलत राहती सर्वदा ॥२१॥
एकाच वेळी रुपे अनंत । घेऊनी स्वामी फिरत ।
भक्ता सर्वत्र भेटत । सर्वात्मक ते श्री स्वामी ॥२२॥
कधी काशीत प्रकटत । रामेश्वराही असत ।
अबू गिरनारीही राहत। एकाच वेळी श्री स्वामी ॥२३॥
सहस्ररुपे धरोन । करिती लोकांचे कल्याण ।
श्री स्वामी समर्थ भगवान । करुणा सागर जगताचे ॥२४॥
कधी गुप्त कधी प्रकट। कधी आका शवाणी बोलत ।
कधी मलंग पठाण वेषात । फिरे दत्त महास्वामी ॥२५॥
आजही सदेह रुपात । स्वामी राहती फिरत ।
या विश्वाचे ते विश्वनाथ । चिंता करिता विश्वाची ॥२६॥
ऐसा स्वामी समर्थ । चराचरी भरोनी राहत ।
परी काही स्थाने असत । सिध्दपीठ त्या देवाची ॥२७॥
नृसिंहवाडी गाणगापूर । तैसेची ते औदुंबर ।
अक्कलकोट अबू गिरनार । सिध्दपीठ असती ही ॥२८॥
ऐसी काही स्थाने असत । परी भक्त हृदयी राहत ।
निर्मल मने आठवीत । समर्थ जवळी राहतसे ॥२९॥
म्हणोनी सद्‍भक्तांनी । चिंता वाहावी गुरुचरणी ।
मानसपूजा करोनी । स्मरण करावे दत्ताचे ॥३०॥
ते राम ते कृष्ण । दत्त दिगंबर नारा यण ।
ते साक्षात परब्रह्म । ऐसे स्व्ररुप समर्थांचे ॥३१॥
सर्व रुपे त्यांची असत । काली दुर्गाही तेची असत ।
मनी होऊनी निश्चित । भजावे स्वामी समर्थांना ॥३२॥
नित्य करावे पूजन । सोऽहम्‍मंत्रे करावे ध्यान ।
हेची उत्तम साधन । मोक्षमार्गाते पा वाया ॥३३॥
एक प्रहर ध्यान करीत । बारा वर्षांत होई सिध्द ।
ऐसे स्वामी समर्थ । स्वये मजला सांगितले ॥३४॥
श्री स्वामी समर्थ । विश्वावरी कृपा करीत ।
मार्ग परमार्थ दावीत । लोकोध्दारा कारणे ॥३५॥
एक भक्त दर्शनार्थ । दुरोनी येई चालत ।
पाहोनिया स्वामीप्रत । अति विस्मित होतसे ॥३६॥
म्हणे हिमालयात । स्वामी मजला दर्शन देत ।
ऐसे म्हणोनी एकटक । पाहत राहे स्वामींना मीं ॥३७॥
त्यासी समाधी लागत । तटस्थ होऊनी तो जात ।
वैकुंठ दर्शन होत । समाधित तयालागी ॥३८॥
जागृत होऊनी भक्त । सर्व लोकांसी सांगत ।
अहो तया वैकुंठात । पाहिले मी स्वामींना मीं ॥३९॥
दिव्य सिंहासन असत । रत्ने जडली असंख्यात ।
लक्ष्मी देवदेवता दिसत । वेष्ठोनिया स्वामींना मीं ॥४०॥
दिव्य सिंहासन असत । रत्न जडली असंख्यात ।
लक्ष्मी पायाशी बैसत । ऐसा महिमा स्वामींचा मीं ॥४१॥
गरुड आणि हनुमंत । गणपती आणि अनेक सिध्द ।
स्वामी चरणाते सेवीत ।ऐसा महिमा स्वामींचा मीं ॥४२॥
अणिमादि अष्टसिध्दी । चवरी घेऊनी हाती ।
सेवा स्वामींची मीं करिती । ऐसा महिमा स्वामींचा मीं ॥४३॥
ब्रह्मज्ञान आत्मज्ञान । समाधी आणि योगज्ञान ।
कायाकल्पाचेही ज्ञान । समर्थकृपे मिळतसे ॥४४॥
नाना विद्या नाना कला । समर्थ चरणी राहिल्या ।
म्हणोनी त्यांच्या सेवकाला । उणे पडेना काहीही ॥४५॥
कल्पवृक्ष कामधेनू चिंतामणी । लक्ष्मी भरे जेथे पाणी ।
सर्व देव हात जोडोनी । चरणी तिष्टती सर्वदा ॥४६॥
ऐसे ब्राह्मण सांगत । परमानंदे नमन करीत ।
ऐसा स्वामी समर्थ । अक्कलकोटी राहिला ॥४७॥
स्वामी लीला सहचर । भाग्य त्यांचे अपार ।
स्वनयने पाहिला परमेश्वर । सांगाती ते राहिले ॥४८॥
चोळाप्पा स्वामींचा मीं महाभक्त । अनेक लीला त्यासी दावीत ।
त्याचेसाठीच येत । अक्कलकोटात श्री स्वामी ॥४९॥
राहती त्याचे घरात । त्याचे मुलांसवे निजत ।
ऐसा भक्त भाग्यवंत । घरी ठेविले ईश्वर ॥५०॥
स्वामीसुत श्रेष्ठ भक्त ।स्वामींसी मीं एकात्म पावत ।
स्वामी पताका नेत । दर्यापार विदेशासी ॥५१॥
सुंदराबाई सेवक । स्वामींसी मीं ठेवी मुठीत ।
ती निजा म्हणता स्वामी निजत । ऐसा धाक तियेचा ॥५२॥
बाळाप्पा प्रेमळ भक्त । राही सदैव जप करीत ।
श्री स्वामी समर्थ । मंत्र त्याने निर्मिला ॥५३॥
सदानंद साधू असत । हुक्का देती समर्थाप्रत ।
चरण संवाहन करीत । सारी रात्र राहतसे ॥५४॥
कानफाटया नाथ । श्री स्वामींची मीं सेवा करीत ।
चिंतोपंत टोळ असत । लीला सहचर स्वामींचेमीं चे॥५५॥
भुजंगा चपरासी असत । श्रीपाद भट पूजा करीत ।
अक्कलकोटचे राजे असत । लीला सहचर स्वामींचेमीं चे॥५६॥
गवे स्वामी आणिक । स्वामींचेमीं चेसांगाती असत ।
अवधूतबुवा असत । सेवा करिती स्वामींची मीं ॥५७॥
शेषाचार्य अग्रिहोत्री । स्वामींसी मीं तपकीर देती ।
असे बहू सात्विक मूर्ती । लीला सहचर स्वामींची मीं ॥५८॥
स्वामी बहू मानीत । हास्यविनोदही करीत ।
शेषाचार्य प्रिय असत । सदा स्वामी समर्थांसी॥५९॥
जव स्वामी कोपत । राजाही पुढे जावो न शकत।
परी शेषाचार्य जात । चरण धरती स्वामींचेमीं चे॥६०॥
नरसप्पा सुतार । तोही एक लीला सहचर ।
त्याचे घरी वारंवार । जावोनी राहती श्री स्वामी ॥६१॥
कलौ श्रीपाद श्रीवल्लभ । तेची एक स्वामी समर्थ ।
कर्दळीवनातूनी निघत । समर्थ स्वामी सद्‍गुरु ॥६३॥
कोणी पुसता म्हणत । मी असे श्री दत्त ।
नॄसिंहभान नाम असत । ऐसे सांगती तयालागी ॥६४॥
कधी म्हणती दत्तनगर । मूळपुरुष वडाचे झाड ।
आकाशात पतितं तोयं । ऐसे म्हणती कधी कधी ॥६५॥
ऐसा स्वामी समर्थ । सदेह परब्रह्म दत्त ।
अक्कलकोटी राहत । भक्तोध्दारा कारणे ॥६६॥।
त्याच्या लीला अनंत । कथा त्याच्या अनंत ।
चमत्कार त्याचे अनंत । कोणी कैसे वर्णावे ॥६७॥
समर्थ सप्तशती ग्रंथ । दावी लीला संकेत ।
दत्तावधूत आपुले चित्त । समर्थ को णी वाहतसे ॥६८॥
स्वस्ती समर्थ सप्तशती । श्री स्वामीं ची मीं वाड्मय मूर्ती ।
अक्षररुपे त्रैमूर्ती । साकार येथे होत असे ॥६९॥
समर्थ सप्तशती ग्रंथ । येथे पाहा पूर्ण होत ।
भाविकांचे मनोरथ । पूर्ण होती निश्चये ॥७०॥
॥ अध्याय दहावा ॥ ॥ ओवी संख्या ७०॥
॥ इति श्री स्वामी समर्थ सप्तशती ग्रंथ समाप्त ॥
॥ एकूण ओवी संख्या ७००॥
Also Read : श्री स्वामी समर्थ महाराजांची आरती- आरती ओवाळू श्री सदगुरू स्वामी समर्था |
